Shout at me

నాకు కళలంటే చిరాకు! నీకు దెయ్యలంటే చిరాకు!! నాకు వర్షం చిరాకు! నీకు చలి చిరాకు!! నాకు సినిమా అంటే చిరాకు! నీకు చదువు అంటే చిరాకు!!  నాకు మొహమాటం చిరాకు! నీకు పలకరింపు చిరాకు!!   నాకు ఆవాలు చిరాకు! నీకు నువ్వులు చిరాకు!! నాకు రైలు ప్రయాణమంటే చిరాకు! నీకు బస్సు ప్రయాణమంటే చిరాకు!!  నాకు చెంచాతో తినడమంటే చిరాకు! నీకు చేతితో తినడమంటే చిరాకు!!  నాకు నూనె చిరాకు! నీకు నెయ్యి చిరాకు!!  నాకు బద్దకం అంటే చిరాకు! నీకు చెమట వెయ్యడం చిరాకు!! నాకు గోర్లు పెంచడమంటే చిరాకు! నీకు గోర్లు కొరకడమంటే చిరాకు!! నాకు పని చెప్పడమంటే చిరాకు! నీకు పని చెయ్యడమంటే చిరాకు!!  నాకు చపాతీలు చిరాకు! నీకు దోశలు చిరాకు!! నాకు సిమెంట్ ఇళ్ళంటే చిరాకు! నీకు మండువా ఇళ్లంటే చిరాకు!! నాకు నీ బంధువులు చిరాకు! నీకు నా బంధువులు చిరాకు!!   నాకు విలాసాలు చిరాకు! నీకు సర్దుకుపోవడం చిరాకు!! నాకు కూర్చోడం చిరాకు! నీకు పరిగెత్తడం చిరాకు!! నాకు ఆశంటే చిరాకు! నీకు అవకాశమంటే చిరాకు!!   నాకు ఖర్చులు చిరాకు! నీకు పొదుపు చిరాకు!!  నాకు మాట్లాడటం చిరాకు! నీకు రాయటం చిరాకు!!  నాకు అజాగ్రత్త చి...

Life has never been so easy for me, it gets dampened like a Judge’s Desk, eventually a blow by Gavel makes me resonate. I have even heard the same from my friends. On any blissful day, a single hiccup can throw me out of the mood. But on a black day, no happiest reason news can pull me out of quicksand-situation. I worked on myself to build patience against fretting by watching various self-help videos however nothing worked. Maybe this is the habit of any zindagi. x Besides this, have you ever realized that your friend-zone starts diminishing wrt your age? I have many memories with my school friends, college friends and colleagues. Eventually, I realized that we are getting lost in the contemporary-competitive-concrete world. However it feels nostalgic whenever we reunite with friends and reminisce about the past. This is such a wonderful life where everyone shares their part of zindagi with us. Earlier people used to make memory albums, and now they started saving memories in folder...